kompetentny

Kompetentny jest polskim przymiotnikiem oznaczającym posiadającego odpowiednią wiedzę, umiejętności i uprawnienia do wykonania zadania lub do wydawania osądów w danej dziedzinie. Używany jest przede wszystkim w odniesieniu do ludzi — profesjonalistów, urzędników, ekspertów — ale może także opisywać organy lub instytucje, które mają właściwą kompetencję. Przykłady: kompetentny lekarz, kompetentny urzędnik, kompetentna komisja do oceny wniosków.

Pochodzenie słowa wiąże się z rzeczownikiem kompetencja, które wywodzi się z łacińskiego competens „odpowiedni, właściwy” od czasownika competere „być zgodnym, współzawodniczyć”. W polszczyźnie termin ten rozwinął się w kontekście prawnym, administracyjnym i zawodowym, a przymiotnik kompetentny zyskał neutralno‑pozytywne zabarwienie znaczeniowe.

Użycie i zabarwienie znaczeniowe: kompetentny ma charakter neutralny do pozytywnego i często występuje w zestawieniach takich jak „być kompetentnym” czy „posiadać kompetencje”. Synonimy obejmują wykwalifikowany, profesjonalny, zdolny; przeciwieństwem jest niekompetentny. W kontekście formalnym termin ten może odnosić się także do zakresu uprawnień lub odpowiedzialności danej osoby czy instytucji, czyli do kwestii kompetencji.

W języku obcym polskie „kompetentny” odpowiada angielskiemu „competent” i niemieckiemu „kompetent”. Dzięki temu pojęcie to funkcjonuje szeroko w mediach, prawie, edukacji i codziennych opisach kompetencji zawodowych.