klasycznego

Klasycznego to genitive singular form przymiotnika klasyczny, oznaczającego „klasyczny”, „związany z kanonem” lub „tradycyjny”. Służy do opisywania rzeczowników rodzaju męskiego lub nijakiego w przypadkach zależnych (np. stylu klasycznego, języka klasycznego) oraz w przypadkach, w których ta forma jest wymagana, na przykład w akuzatywie liczby pojedynczej rodzaju męskiego obcego. W przypadku rzeczowników żeńskich odpowiednik to kluczowa forma „klasycznej” (np. architektury klasycznej).

Etymologia tego wyrazu sięga rdzenia związanego z klasą i klasyką. Przymiotnik powstał od rzeczownika klasyka (a także od końcówki -czny, tworzącej przymiotniki ad meaning belonging to or characteristic of) i funkcjonuje w polszczyźnie od czasów nowożytnych. W różnych dziedzinach używany jest do opisania czegoś, co należy do kanonu, uznawanego za wzorcowe, lub wywodzi się z tradycji klasycznej.

Zastosowania i kontekst. W naukach humanistycznych i sztuce przymiotnik ten często łączony jest z pojęciem „klasyczny” w sensie wzorcowy lub kanoniczny, np. styl klasyczny, muzyka klasyczna, myśl klasyczna. Formy z kluczowym członem w odmianie zależnej (jak klasycznego, klasycznej) pojawiają się w zależności od przypisanego rzeczownika i jego przypadku. W codziennym użyciu „klasyczny” może także oznaczać coś tradycyjnego lub uznawanego za standardowy wzorzec, bez nacechowania przetrwania czy staroświeckości. Po angielsku najczęściej tłumaczy się jako classical lub classic, zależnie od kontekstu.