inercji

Inercja, zwana także bezwładnością, jest właściwością materii polegającą na oporze zmian stanu ruchu lub spoczynku ciała. Ciało w spoczynku utrzymuje spoczynek, a ciało w ruchu prostoliniowym i jednostajnym pozostaje w ruchu, dopóki na nie nie działają siły zewnętrzne. Zasada ta leży u podstaw pierwszego prawa Newtona, które odnosi się do układów odniesienia inercjalnych, w których ciało porusza się zgodnie z zasadą bezwładności.

Masa jest miarą bezwładności: im większa masa, tym większy opór zmian prędkości pod wpływem działających sił. W praktyce oznacza to, że silniejszy bodziec jest potrzebny, aby przyspieszyć cięższe ciało lub je zatrzymać.

Inercja występuje również w ruchu obrotowym. Tutaj mówimy o momencie bezwładności, który zależy od masy i rozmieszczenia masy względem osi obrotu. Dla układów cząsteczkowych I = ∑ m_i r_i^2. Dla powszechnie spotykanych brył: dla stałej kuli I = 2/5 MR^2, dla koła lub dysku I = 1/2 MR^2, dla pierścienia I = MR^2.

Zjawisko bezwładności ma praktyczne zastosowania w inżynierii i naukach fizycznych, obejmując prowadzenie pojazdów, amortyzację, stabilizację lotu i projektowanie układów napędowych. W fizyce klasycznej inercja opisuje podstawową właściwość masy; w teorii względności masa i energia są powiązane, a pojęcie bezwładności pojawia się również w kontekście ram odniesienia.