impulsacji

Impulsacja to pojęcie używane w wielu dziedzinach nauki i techniki, odnoszące się do generowania i przekazywania krótkich sygnałów w postaci impulsów o określonych parametrach czasowych i amplitudowych. W naukach przyrodniczych i inżynierii opisuje sposób, w jaki informacje i energia przemieszczają się przez układy biologiczne, elektroniczne oraz mechaniczne.

W neurofizjologii impuls nerwowy, czyli impulsacja nerwowa, stanowi szybkie przejście zmiany potencjału błonowego neuronu wywołające depolaryzację i przewodzenie wzdłuż aksonu. Zasada all-or-none oznacza, że impuls pojawia się przy przekroczeniu progu i ma stałą amplitudę. Prędkość przewodzenia zależy od średnicy włókna i obecności osłonki mielinowej, mieści się zwykle od około 1 do kilkuset metrów na sekundę. Przewodzenie bywa wspomagane poprzez skoki saltatory w włóknach mielinowych. Na zakończeniu impuls przekazywany jest do kolejnego neuronu w synapsie za pomocą neurotransmiterów. Okres refrakcji ogranicza częstość kolejnych impulsów.

W medycynie impulsacja odwołuje się do terapii opartych na pulsach elektrycznych, takich jak TENS czy głęboka stymulacja mózgu (DBS). Parametry impulsów—amplituda, szerokość i częstotliwość—dobierane są do celów terapeutycznych, np. łagodzenia bólu, leczenia chorób neurologicznych czy rehabilitacji. Bezpieczne stosowanie wymaga monitorowania obciążenia bioelektrycznego tkanek.

W elektronice impulsacja opisuje generowanie i sterowanie sygnałami impulsowymi w układach cyfrowych i analogo-cyfrowych. Impulsy stosuje się w modulacji impulsowej, PWM i przesyłaniu danych, gdzie kluczowe znaczenie mają czas trwania, odstępy między impulsami oraz ich amplituda.

Zobacz także: impuls nerwowy, stymulacja neuronowa, modulacja impulsowa.