hoornvlieshuid

Hoornvlieshuid is een informele, veelgebruikte benaming voor het cornea-epitheel, de buitenste laag van het hoornvlies (cornea). De officiële term is cornea-epitheel of epithelium van de cornea. Het is een niet-keratiniserende, meervoudige laag die de anterior surface van de cornea bedekt en bestaat uit basalecellen, vleugelcellen en oppervlakkige cellen. Het epitheel ligt op de basale membraan en wordt toegevoerd door limbaal stamcellen; het stamlijngebied ligt aan de rand van het oog en onderhoudt de constante vernieuwing.

Functie en eigenschappen: het cornea-epitheel fungeert als een barrièremembraan tegen mechanische beschadiging en micro-organismen en werkt mee aan een glijde, refractieve oppervlakte in samenwerking met de traanfilm. Het draagt bij aan de helderheid en het zicht door een glad, uniform oppervlak.

Anatomie en voeding: het epitheel is relatief avasculair. Voeding en zuurstof komen hoofdzakelijk uit de traanfilm en diffusie vanuit het onderliggende stroma en de anterieur kamer. De epitheliale regeneratie is snel; bij beschadiging migreren basale cellen naar het wondgebied en vullen verloren cellen aan. Een normale turnover bedraagt ongeveer een week.

Ziekten en letsel: beschadiging kan leiden tot pijn, fotofobie en wazig zicht. Defecten zijn vaak zichtbaar met fluoresceïne kleuring tijdens een oogonderzoek. Voorbeelden van klinische verschijnselen zijn corneale krasjes, superficiële epitheliale defecten en dystrofieën zoals epitheel-gerelateerde basementmembranddystrofie. Vaak dragen droge ogen of contactlensgebruik bij aan typische epitheliale problemen.

Samenvattend vormt het hoornvliesepitheel de eerste, vitale laag van de cornea die bescherming biedt, tegelijk bijdraagt aan het optische functioneren en een groot herstelvermogen heeft bij verwondingen.