hedonistyczny

Hedonistyczny to przymiotnik używany w języku polskim do opisu wszystkiego, co związane z hedonomizmem (hedonizmem). Pochodzi od greckiego słowa hedone oznaczającego przyjemność i odnosi się do poglądów, teorii lub postaw uznających przyjemność za istotny lub najważniejszy cel ludzkiego życia.

W filozofii wyróżnia się kilka odcieni pojęcia. Hedonizm etyczny (normatywny) twierdzi, że działanie powinno dążyć do maksymalizacji przyjemności lub szczęścia. Istnieje także hedonomizm psychologiczny, który stwierdza, że motywacja człowieka w rzeczywistości dąży do unikania bólu i poszukiwania przyjemności. W praktyce terminu często używa się do opisywania stylów życia, decyzji czy polityk mających na celu maksymalizowanie subiektywnego zadowolenia, a także do krytycznego określania postaw konsumpcyjnych i zmysłowych.

Historia hedonomizmu sięga starożytnej Grecji. Arystypa z Cyreny uważano za jednego z pierwszych zwolenników hedonizmu, kładących nacisk na natychmiastową przyjemność. Późniejszy Epikur rozwinął go w kierunku pełniejszego zrozumienia przyjemności jako stanu wolnego od cierpienia, osiąganego przez umiarkowanie, mądre wybory, przyjaźń i spokój ducha. Współcześnie „hedonistyczny” często pojawia się w krytyce nadmiernego dążenia do przyjemności lub w opisie kultury konsumpcyjnej, a także w analizach etycznych i psychologicznych jako termin opisowy lub pejoratywny.