gesolvateerd

Gesolvateerd betekent dat een deeltje, zoals een ion of molecuul, is omgeven door moleculen van het oplosmiddel. Deze solvatatie ontstaat doordat solute en oplosmiddel interacties aangaan via ion-dipool-, dipool-dipool- en waterstofbruginteracties. De solventmoleculen vormen een schild rondom het deeltje, wat de fysico-chemische eigenschappen van het soluut beïnvloedt, zoals stabiliteit, reactiviteit en migratie in de oplossing.

Bij water als oplosmiddel spreekt men van hydratatie; bij andere oplosmiddelen noemt men het solvatatie. De eerste laag solventmoleculen rondom het deeltje heet de primaire solvatatieschil. Voor veel metalen ionen in water bedraagt het aantal liganden in de eerste schil bijvoorbeeld ongeveer zes voor Na+(aq). De solvatatieomgeving kan uit meerdere schillen bestaan.

Solvatatie is dynamisch: solventmoleculen wisselen voortdurend met de omgeving. De sterkte en geometrie hangen af van het oplosmiddel, de temperatuur en de druk. In chemie en biologie beïnvloedt solvatatie de reactiviteit, stabiliteit van tussenproducten en migratie van opgeloste deeltjes. Het begrip wordt gemodelleerd met enthalpie- en entropieaspecten van solvatatie en met computer-simulaties zoals moleculaire dynamica.

Bestudering vindt plaats met spectroscopie (IR, NMR), röntgendiffractie en computermodeling; solvatatie-eigenschappen zijn fundamenteel voor elektrochemie, katalyse en redoxreacties.