geoheliocentryczny

Geoheliocentryczny, zwany także układem Tycha, to historyczny model układu Słonecznego. Ziemia zajmuje w nim centralne miejsce; Słońce i Księżyc krążą wokół Ziemi, podczas gdy wszystkie inne planety poruszają się wokół Słońca. Ziemia jest uznawana za nieruchomą, co pozwala na opisanie obserwowanych ruchów planet bez całkowitego przeniesienia centrum ruchu.

Model ten, znany jako układ Tycha, został zaproponowany przez Tycho Brahe pod koniec XVI wieku jako próba pogodzenia wyników obserwacyjnych z ideami geocentrycznymi i heliocentrycznymi. W systemie Tycha planety (oprócz Księżyca) krążą wokół Słońca, a Słońce krąży wokół Ziemi.

Takie rozwiązanie miało wyjaśnić ruchy retrogradacyjne i utrzymać lity stabilny obraz nieba, zgodny z ówczesnymi obserwacjami. Tycho użył bardzo precyzyjnych danych, co sprawiało, że system przez pewien czas był atrakcyjny dla części astronomów.

Po śmierci Tycha model utracił na znaczeniu, a Kepler na podstawie danych Tycha opracował eliptyczne ruchy planet wokół Słońca, co doprowadziło do ostatecznego odrzucenia geocentryzmu. Współcześnie układ Tycha jest oceniany jako ważny etap w historii astronomii, ilustrujący wysiłek łączenia obserwacji z teorią.

Geoheliocentryzm pozostaje przykładem historycznego kompromisu, który pokazał, że ruchy niebieskie można opisać z różnymi centrami ruchu, aż do dominacji heliocentryzmu Keplera i Newtona.