forensískum

Forensísk vísindi, eða forensík, vísar til samhæfðra vísinda- og tækniaðferða sem notaðar eru til að rannsaka atvik tengd glæpum og lagalegum málum. Markmiðið er að safna, sannreyna og túlka sönnunargögn á hlutlægan og traustan hátt og þar með styðja réttarferli. Vísindin byggjast á vönduðum aðferðum, gæðastjórn og keðju sönnunar.

Helstu svið forensískra vísinda eru líffræðileg forensík (DNA-greining og serólógía), toxikólógía, sporagreining (t.d. hár, fíngerð efni, glerbrot og litaefni), fingraför og önnur líkamleg spor, skjala- og handritarannsóknir, skotvísindi og tölvu- og netforensík.

Ferlið felur oft í sér vettvangsrannsókn, söfnun sönnunargagna og keðju sönnunar, rannsóknir í rannsóknarstofum og faglega túlkun sem endar í skýrslu eða vitnisburði fyrir dómstól.

Réttarfærsla metur forensísku sönnunina samkvæmt samræmdum reglum um gæði, endurskoðun og traust. Takmarkanir fela í sér óvissu, mögulega mengun og misræmi í túlkun. Mikilvægt er að nota stöðluð aðferðarfræði og hafa fjölþætta aðgang að gögnum.

Menntun og starfsferill í forensískum vísindum krefst háskólanáms í líffræði, efnafræði, tölvunarfræði eða skyldum greinum ásamt sérnámi í forensískri vinnu. Alþjóðleg samtök eins og IAFS og ENFSI veita leiðbeiningar um gæði, þjálfun og samvinnu.