farmakokinetycznym

Farmakokinetyka to gałąź nauk farmaceutycznych, która zajmuje się ilościowym opisem losów leków w organizmie. Celem jest zrozumienie, ile leku trafia do krwi, jak rozchodzi się po tkankach, jak ulega przemianom chemicznym i jak jest usuwany z ustroju. Badania farmakokinetyczne obejmują cztery główne procesy: wchłanianie (absorpcję) po podaniu doustnym lub innym, dystrybucję do tkanek i płynów ustrojowych, metabolizm (głównie w wątrobie) oraz eliminację (wydalanie) przez nerki lub inne narządy.

W farmakokinetyce używa się wielu parametrów opisujących stężenie leku w czasie. Najważniejsze to AUC (pole pod krzywą stężenia), Cmax (maksymalne stężenie), Tmax (czas osiągnięcia Cmax), t1/2 (okres półtrwania), klirens (klirens) oraz objętość dystrybucji Vd. Na podstawie danych PK tworzy się modele: jednokomorowy (1-compartment) i dwukomorowy (2-compartment), które opisują rozkład leku między krwią a tkankami.

Zastosowania farmakokinetyki obejmują planowanie dawkowania, oceny biodostępności, przewidywanie interakcji między lekami oraz optymalizację schematów podawania. Czynniki wpływające na PK to wiek, funkcje nerek i wątroby, masa ciała, choroby, inne leki oraz dieta.

Ograniczenia obejmują zmienność międzyosobniczą, wpływ chorób na kinetykę, a także nieliniowość kinetyki przy wysokich dawkach. Wiedza PK stanowi podstawę bezpiecznego i skutecznego stosowania leków.