eindconcentratie

Eindconcentratie is de concentratie van een stof op het eindpunt van een proces, bijvoorbeeld na verdunning, na een chemische reactie of na verwerking in een laboratorium- of productiesetting. Het kan de beoogde doelwaarde zijn die men nastreeft of de daadwerkelijk gemeten waarde aan het einde van een stap.

In laboratoriumomstandigheden wordt eindconcentratie vaak bepaald door verdunning of dosering. Bij verdunning geldt de verhouding C1V1 = C2V2, waarbij C1 en V1 de concentratie en het volume van de stockoplossing zijn en C2 en V2 de eindconcentratie en het eindvolume. Dit leidt tot C2 = (C1V1)/V2. Deze berekening wordt toegepast bij het samenstellen van reagentia, verdunnen van monsters of het voorbereiden van media voor assays en celcultuur.

In farmacologie, toxicologie en milieuwetenschappen verwijst eindconcentratie naar de concentratie waarmee een stof aan het eind van een proces of bij meting aanwezig is, bijvoorbeeld in plasma na dosering, in media van een experiment, of in water na behandeling. Het is een belangrijke parameter voor blootstelling, effectschattingen en de interpretatie van resultaten.

Rapportage van eindconcentraties vereist nauwkeurige analytische metingen en calibratie van instrumenten. Een correcte bepaling houdt rekening met verliezen tijdens stappen, volume-aanpassingen en potentiële verdunningsfouten. Eindconcentraties worden uitgedrukt in eenheden zoals mg/L, μg/L, mol/L of procentw/v.