ehokardiografia

Echokardiografia (ehokardiografia) to nieinwazyjna technika obrazowania serca, która wykorzystuje ultradźwięki do oceny struktur sercowych, funkcji mięśnia sercowego, zastawek oraz dużych naczyń. Dzięki zastosowaniu dopplerowskiego pomiaru przepływu krwi możliwe jest również ocenianie prędkości i kierunku ruchu krwi w różnych odcinkach serca.

Najczęściej wykonywaną formą jest transtorakalna echokardiografia (TTE), która jest nieinwazyjna i wykonywana zwykle w pozycji bocznej na lewym boku. W razie potrzeby stosuje się transesofagealną echokardiografię (TEE), w której przetwornik jest umieszczany w przełyku, co daje lepszy obraz niektórych struktur. Do innych wariantów należą echokardiografia wysiłkowa, 3D echokardiografia i echokardiografia z dopplerem tkankowym. Technika wykorzystuje obrazowanie w czasie rzeczywistym, a doppler pozwala ocenić przepływy krwi i ciśnienia w sercu poprzez kolory i szereg widmowy.

Wskazania obejmują ocenę wielkości jam serca, funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory (m.in. frakcja wyrzutowa), ocenę zastawek (zwężenie, niedomykalność), morfologię i ruch ścian, choroby wrodzone, choroby osierdzia oraz przewlekłe i nagłe problemy wieńcowe. Echo bywa także używane do monitorowania terapii i planowania zabiegów.

Zalety to brak promieniowania jonizującego, szeroka dostępność i możliwość powtarzalności. Ograniczenia obejmują zależność od operatora i jakości obrazu, ograniczenia w przypadku otyłości lub chorób płuc, a w niektórych sytuacjach konieczna jest TEE, która jest bardziej inwazyjna. Echokardiografia jest powszechnie uznawana za podstawowe narzędzie diagnostyczne w kardiologii.