kolory

Kolory to wrażenia wzrokowe, które powstają, gdy na siatkówkę oka pada światło w odpowiednich długościach fal. Światło widzialne jest częścią spektrum elektromagnetycznego o długościach fal około 380–740 nanometrów. Odcienie kolorów zależą od długości fali oraz od kontekstu świetlnego i sposobu, w jaki mózg przetwarza sygnały z trzech rodzajów czopków w oku.

W praktyce kolory opisuje się za pomocą modeli kolorów. W modelu addytywnym RGB kolory powstają przez mieszanie świateł czerwonego, zielonego i niebieskiego; pełne spektrum daje w rezultacie biel. W modelu subtractywnym CMY (u druku) kolor powstaje w wyniku pochłaniania światła przez barwniki: cyjan, magenta, żółty; dodanie czerni (K) modyfikuje ciemność. W praktyce projektanci używają także innych przestrzeni kolorów, takich jak sRGB, Adobe RGB czy Rec. 709.

Pomiar i opis koloru opierają się na układach kolorów. Najważniejszym źródłem koloru jest układ CIE 1931 XYZ, z którego wyprowadza się modele Lab i Luv, używane w ocenie podobieństwa kolorów i w zarządzaniu kolorem. Główne cechy koloru to odcień (barwa), nasycenie (intensywność) i jasność (światłość). Temperaturę barwową światła mierzy się w kelwinach; zimne światło ma wysoką temperaturę, ciepłe – niską.

Znaczenie koloru jest także kulturowe i praktyczne. Kolory wyrażają nastroje, identyfikują marki i kody kulturowe, ale skojarzenia bywają różne między społeczeństwami. Często występuje również ograniczenie widzenia barw, zwane daltonizmem, które utrudnia rozróżnianie pewnych odcieni; dotyczy przede wszystkim mężczyzn.