dwuatomowe

Dwuatomowe cząsteczki, zwane także cząsteczkami diatomowymi, to związki chemiczne zbudowane z dwóch atomów łączących się ze sobą wiązaniem kowalencyjnym. Mogą być homonuklearne (obie cząstki tego samego pierwiastka, na przykład H2, N2, O2, F2, Cl2, Br2, I2) lub heteronuklearne (dwa różne atomy, na przykład CO, NO, HCl, HF). Diatomowe cząsteczki stanowią podstawowy element chemii, analizy chemicznej i chemii fizycznej, a ich własności zależą od rodzaju wiązania i różnic w elektroujemnościach atomów.

Większość dwuatomowych cząsteczek w warunkach standardowych to gazy. Przykłady: H2, N2, O2, CO, NO, F2 i Cl2. Br2 jest cieczą w temperaturze otoczenia, a I2 - stała. Wiązanie w diatomowych cząsteczkach może mieć różny charakter: H2, F2, Cl2 i Br2 mają pojedyncze wiązanie, O2 ma wiązanie podwójne, a N2 ma potrójne, co przekłada się na wysoką energię wiązania i dużą trwałość tej cząsteczki.

Znaczenie praktyczne i zastosowania: w atmosferze Ziemi występuje przede wszystkim N2 i O2; N2 jest chemicznie bardzo obojętny, stanowi zaporę dla wielu reakcji, podczas gdy O2 jest niezbędny do oddychania. W przemyśle diatomowe cząsteczki odgrywają kluczową rolę w syntezach chemicznych (np. reakcje tworzenia amoniaku w procesie Haber–Bosch), w procesach spalania wodoru oraz w chemii halogenów, gdzie Cl2 i F2 są silnie reaktywne.