dawkowaniem

Dawkowanie to proces ustalania dawki i częstotliwości podawania substancji w celach leczniczych. Celem dawkowania jest uzyskanie korzystnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. W praktyce decyzje o dawkowaniu opierają się na farmakokinetyce i farmakodynamice oraz na wytycznych klinicznych.

Główne elementy dawki to dawka początkowa, dawka podtrzymująca i, gdy wymagane jest szybkie działanie, dawka ładująca. Dawkowanie zależy od właściwości leku, drogi podania oraz cech pacjenta i planowanego czasu terapii. Czynniki wpływające obejmują masę ciała lub powierzchnię ciała, wiek, funkcję nerek i wątroby, ciążę, interakcje z lekami, stan zdrowia i tolerancję.

Dawkowanie pediatryczne zwykle opiera się na masie ciała lub powierzchni ciała i jest wykonywane ostrożnie, z częstymi ocenami skuteczności i bezpieczeństwa. U osób starszych lub z uszkodzoną funkcją nerek czy wątroby dawki często trzeba redukować lub modyfikować schemat podawania. Różne drogi podania (doustna, dożylna) mogą wymagać odmiennych wartości dawki.

Monitorowanie obejmuje obserwację efektów i działań niepożądanych oraz, w niektórych lekach, monitorowanie stężenia we krwi (terapia monitorowana, TDM). Dawkowanie powinno opierać się na wytycznych producenta i klinicznych, a wątpliwości rozstrzygać z lekarzem lub farmaceutą.

W praktyce dawkowanie obejmuje leki przeciwbólowe, antybiotyki, leki kardiologiczne i inne terapie wymagające precyzyjnego ustalenia dawki i schematu podawania.