budynkiem

Budynkiem to forma narzędnikowa liczby pojedynczej rzeczownika budynek, który w języku polskim oznacza trwałą konstrukcję przeznaczoną do zamieszkania, pracy lub innych celów użytkowych. Budynek to rzeczownik rodzaju męskiego; liczba mnoga to budynki. Forma budynkiem pojawia się w kontekstach, w których rzeczownik występuje w narzędniku (instrumental) lub w związku z niektórymi przyimkami wymagającymi narzędnika.

Odmiana budynku obejmuje podstawowe przypadki: nominativ budynek, genitiv budynku, dativ budynkowi, accusativ budynek, instrumental budynkiem, lokativ budynku. W praktyce najczęściej używane są formy nominatywne i miejscownikowe (lokatywne) po przyimkach takich jak przy, w, na, do, z, które wymagają różnych przypadków. W kontekście architektury i opisu nieruchomości wyrażenia zawierające formy budynku są powszechne, na przykład w opisach adresów, planów i opisów obiektów.

Etymologia: słowo budynek wywodzi się z rdzenia związanego z czynnością budowania, z sufiksami nadającymi znaczenie „miejsce lub rzecz zbudowana”. W polszczyźnie budynek oznacza ogólnie każdą trwałą konstrukcję użytkową, od domów mieszkalnych po obiekty usługowe i przemysłowe. Synonimy obejmują obiekt, budowla, gmach, a w niektórych kontekstach konstrukcja. Budynek stanowi podstawowy element systemu adresowego i planistycznego.