antykoncepcyjnych

Środki antykoncepcyjne, zwane także metodami antykoncepcji, to różnorodne środki i praktyki mające na celu zapobieganie zajściu w ciążę. Celem jest umożliwienie planowania życia reprodukcyjnego oraz ochrony zdrowia. Większość metod nie chroni przed infekcjami przenoszonymi drogą płciową; jedyną powszechnie dostępną ochroną STI są prezerwatywy.

Najważniejsze kategorie to: hormonalne metody (pigułki, plastry, pierścień, zastrzyki, implanty), barierowe (prezerwatywy i inne środki barierowe), urządzenia wewnątrzmaciczne (IUD, miedziane i hormonalne), antykoncepcja stała (sterilizacja) oraz antykoncepcja po stosunku (antykoncepcja awaryjna). Istnieją także naturalne metody planowania rodziny oparte na obserwacji objawów płodności. Wybór metody zależy od zdrowia, stylu życia i planów reprodukcyjnych.

Skuteczność i sposób użycia różnią się między metodami. Najwyższą skuteczność wykazują implanty i IUDy (roczny odsetek niepowodzeń poniżej 1%). Pigułki, plastry i pierścienie mają skuteczność rzędu kilku procent przy typowym użyciu; prezerwatywy - około 13% przy typowym użyciu, zależnie od poprawności użycia. Antykoncepcja awaryjna zmniejsza ryzyko zajścia w ciążę po stosunku, ale nie zastępuje regularnej metody.

Bezpieczeństwo i skutki uboczne zależą od metody: hormony mogą powodować nudności, bóle głowy, zmiany nastroju, krwawienia; IUDy mogą wywoływać skurcze i plamienia; sterylizacja jest procedurą trwałą. Niektóre leki mogą osłabiać skuteczność pigułek.

Wybór metody jest indywidualny i najlepiej omówić go z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia reprodukcyjnego, uwzględniając stan zdrowia i plany rodzicielstwa. Regularna ocena potrzeb i prawidłowe stosowanie zwiększają skuteczność i bezpieczeństwo.