antiresorpcja
Antiresorpcja kości, zwana także terapią antyresorcyjną, odnosi się do zestawu metod hamujących resorpcję kości przez osteoklasty. Celem jest opóźnienie utraty masy kostnej i wzmocnienie szkieletu. Główne mechanizmy obejmują hamowanie aktywności osteoklastów i indukcję ich apoptozy (np. bisfosfoniany), a także blokowanie sygnału RANKL, niezbędnego do różnicowania i funkcjonowania osteoklastów (denosumab). Inne podejścia to modulatory receptorów estrogenowych (SERM) oraz, w mniejszym zakresie, terapie hormonalne.
W praktyce antyresorpcja stosowana jest w leczeniu osteoporozy i innych schorzeń prowadzących do nadmiernej resorpcji kości,
Najczęstsze działania niepożądane to dolegliwości żołądkowo-jelitowe, hipokalcemia i ból mięśniowo-szkieletowy. Poważniejsze powikłania to osteonekroza szczęki i