ambulatoryjna

Ambulatoryjna opieka zdrowotna to pojęcie używane w medycynie do opisu świadczeń realizowanych poza zakładami hospitalizacji, bez nocowania pacjenta. Termin pochodzi od łacińskiego ambulare – chodzić. W praktyce ambulatoryjna opieka obejmuje wizyty u lekarzy i specjalistów, diagnostykę, zabiegi i rehabilitację wykonywane w dniu wizyty. Celem jest leczenie i diagnostyka bez konieczności hospitalizacji.

Najczęstsze formy ambulatoryjnej opieki to placówki poradnicze (przychodnie, poradnie specjalistyczne), centra chirurgii jednodniowej, gabinety diagnostyczne, placówki stomatologiczne, fizykoterapia oraz opieka rehabilitacyjna. W razie potrzeby pacjent może być kierowany na krótkie zabiegi lub zabiegi diagnostyczne. W niektórych systemach ambulatoryjna opieka obejmuje również opiekę domową oraz usługi telemedyczne.

Organizacja i finansowanie ambulatoryjnej opieki różni się w zależności od kraju. Często jest finansowana przez publiczny system ochrony zdrowia lub prywatne ubezpieczenia zdrowotne. Efektywność tej opieki zależy od dostępności placówek, koordynacji między lekarzami POZ i specjalistami oraz efektywnych procesów diagnostycznych i logistycznych.

Zalety ambulatoryjnej opieki to krótszy czas oczekiwania, niższe koszty leczenia i możliwość kontynuowania leczenia bez pobytu w szpitalu. Wady mogą obejmować ograniczoną możliwość leczenia skomplikowanych przypadków, ryzyko niedopasowania opieki do potrzeb pacjenta i zależność od dostępności placówek. Zobacz także: ambulatoryjna opieka, opieka nad pacjentem niehospitalizowanym.