pacjentem

Pacjentem to forma narzędnikowa liczby pojedynczej rzeczownika pacjent, oznaczająca osobę otrzymującą opiekę medyczną lub będącą w kontakcie z systemem ochrony zdrowia. Słowo to powszechnie występuje w języku medycznym i potocznym.

Odmiata: rzeczownik “pacjent” ma następujące formy w liczbie pojedynczej: Nominatyw pacjent, Genetyw pacjenta, Dativ pacjentowi, Akkusatyw pacjenta, Instrumental pacjentem, Lokatyw pacjentcie. W formie żeńskiej, instrumental to pacjentką (np. “pacjentką”); forma męska “pacjentem” różni się od formy żeńskiej w rzeczowniku. Zastosowanie narzędnikowe (pacjentem) pojawia się często w kontekstach, gdzie identyfikuje się rolę lub stan podmiotu.

Użycie: pacjentem używa się w konstrukcjach predykcyjnych z czasownikiem być lub stać się, gdy opisuje się identyfikację lub zmianę stanu. Przykłady: “On jest pacjentem tego szpitala.” oraz “Po operacji stałem się pacjentem.” W medycznym języku potocznie występuje również w wyrażeniach opisujących opiekę lub obsługę pacjenta, np. “rejestrować jako pacjentem” (w zależności od kontekstu i regionu językowego).

Etymologia: słowo pacjent pochodzi z zapożyczeń stosowanych w europejskich językach medycznych; wywodzi się z łacińskiego patiens (cierpiący), a jego postać w różnych językach została przystosowana do polskiej odmiany rzeczownikowej.

W skrócie, pacjentem jest kluczowa forma narzędnikowa w polszczyźnie, używana do określenia osoby będącej pod opieką medyczną, z odpowiednimi wariantami w zależności od płci i kontekstu gramatycznego.