Home

afschrijvingsmethoden

Afschrijvingsmethoden zijn technieken die organisaties gebruiken om de aanschaf- en ontwikkelingkosten van materiële vaste activa over hun verwachte gebruiksduur te verdelen in de financiële verslaggeving en voor fiscale doeleinden. Het doel is om de kosten te koppelen aan de perioden waarin het asset economische baten oplevert en zo de jaarrekening een getrouwer beeld te geven van de resultaten en de vermogenspositie.

De lineaire afschrijving is de meest gebruikte methode. Hierbij wordt de jaarlijkse afschrijving berekend als (aanschafprijs

Eenheidsafschrijving (units-of-production) kent de afschrijving toe op basis van feitelijk gebruik of productieaantallen, bijvoorbeeld per machine-uur

Bij het kiezen van een methode spelen factoren mee zoals de verwachte levensduur, restwaarde, fiscale regels

minus
restwaarde)
gedeeld
door
de
verwachte
levensduur.
De
uitgaven
zijn
gelijkmatig
verdeeld
over
de
jaren.
Degressieve
afschrijving
daarentegen
schrijft
in
de
eerste
jaren
een
hoger
bedrag
af
en
neemt
na
verloop
van
tijd
af,
doorgaans
via
een
vast
percentage
van
de
boekwaarde.
Deze
methode
weerspiegelt
vaak
het
hogere
verbruik
aan
het
begin
van
de
levensduur.
of
per
aantal
geproduceerde
eenheden.
Progressieve
afschrijving,
waarbij
de
afschrijving
in
latere
jaren
toeneemt,
is
minder
gangbaar
maar
kan
passend
zijn
voor
activa
die
in
de
loop
der
tijd
meer
onderhoud
of
efficiëntere
benutting
vereisen.
en
de
gewenste
financiële
rapportage.
De
gekozen
methode
moet
consistent
worden
toegepast
en
indien
nodig
bij
veranderde
omstandigheden
correct
worden
vermeld
in
de
toelichtingen.
Veranderingen
in
methode
vereisen
vaak
toelichting
en
herberekening,
zodat
de
jaarrekening
vergelijkbaar
blijft.