Siliconegebaseerde

Siliconegebaseerde materialen verwijzen naar polymeren of samengestelde producten waarin siloxaanketens (Si-O-Si) de kern vormen, vaak met organische restgroepen aan de siliconenatomen. Tot de belangrijkste typen behoren polydimethylsiloxaan (PDMS) en aanverwante siliconenpolymeren, silicone elastomers en copolymeren. Het begrip wordt in verschillende sectoren gebruikt voor materialen die flexibiliteit, warmtebestendigheid en chemische inertie combineren.

Belangrijke eigenschappen zijn hoge temperatuursbestendigheid, chemische inertie, elasticiteit over een breed temperatuurbereik, lage vloeigrens en goede elektrische isolatie. Silicones zijn vaak hydrophobe maar bieden ook blijvende smering en een stabiele, lange levensduur onder blootstelling aan UV-licht, ozon en vocht. Hierdoor vinden ze toepassingen in medische, cosmetische, elektronische en bouwtoepassingen.

Toepassingen omvatten afdichtingsmiddelen en lijmen (RTV- en gasketingssiliconen), elastomeren voor pakkingen en O-ringen, coatings voor elektronica en beschermlagen voor medische apparaten. In cosmetica worden siloxanen zoals dimethicone en cyclopentasiloxane gebruikt als verzachtende middelen en glide-agenten. In de voedsel- en huishoudelijke sector worden siliconenbakmatten en niet-kleefende kookoppervlakken gebruikt vanwege hittebestendigheid en chemische stabiliteit.

Nadelen zijn onder meer hogere kosten en mogelijke migratie van siliconen naar oppervlakken die ermee in contact komen, evenals zorgen over milieu-impact van specifieke cyclus-siloxanen (zoals D4/D5) die in regelgeving aan de orde komen in sommige regio's.

Samengevat zijn siliconegebaseerde materialen veelzijdig en waardevol door hun combinatie van chemische stabiliteit, flexibiliteit en biocompatibiliteit in veel toepassingen, mits rekening wordt gehouden met kosten en milieuaspecten.