Przyporzdkowywanie

Przyporządkowywanie, w polskiej terminologii najczęściej występuje w formie przyporządkowywanie (czasem zapisywane bez znaków diakrytycznych jako przyporzdkowywanie). Jest to pojęcie używane w matematyce i informatyce do opisania procesu ustanawiania relacji między elementami dwóch zbiorów, zwykle w formie funkcji.

W sensie formalnym przyporządkowanie oznacza funkcję f z dziedziny A do kodomeny B, która każdemu elementowi a z A przypisuje dokładnie jeden element b z B. Jeżeli f nie jest zdefiniowana dla wszystkich elementów A, mówi się o częściowym przyporządkowaniu. Gdy relacja nie spełnia warunku jednoznaczności, nie jest to funkcja, lecz ogólna relacja. W praktyce pojęcie podejmowane jest także jako ogólna operacja kojarzenia elementów dwóch zbiorów.

Własności i klasy funkcji: wśród przyporządkowań wyróżnia się własności takie jak iniekcję (równoważnie różne elementy dziedziny mają różne obrazy), surjekcję (obraz pokrywa całą kodomenę) oraz bijekcję (połączenie obu własności). Te cechy mają praktyczne znaczenie m.in. w odwzorowaniach jednoznacznych i pełnych.

Przyporządkowywanie wykorzystuje się w różnych dziedzinach: w matematyce do konstruowania i analizowania funkcji, w informatyce do mapowania danych między formatami, w naukach komputerowych do transformacji danych, konfigurowania relacji między elementami systemów.

Przyporządkowywanie pochodzi od czasownika przyporządkować; standardowa forma z literą ł to przyporządkowywanie. Czasem spotyka się odmianę bez diakrytycznych znaków w tekstach nienadanych; różnica dotyczy zapisu, a nie definicji.