P2Psystemen

Een P2P-systeem (peer-to-peer-systeem) is een computernetwerk waarin elke deelnemer, een peer, zowel client als server kan zijn en resources zoals bestanden, rekenkracht of bandbreedte met andere peers deelt. In tegenstelling tot traditionele client-servernetwerken ontbreekt vaak een centrale controlepunt; sommige systemen gebruiken hybride ontwerpen met centrale coördinatie voor taken zoals indexing of peer-discovery.

Architecturen variëren: ongestructureerde P2P-netwerken zoals Gnutella kennen geen vaste locatie voor bestanden en zoeken gebeurt via broadcastachtige vraagpropagatie. Gestructureerde P2P-netwerken bouwen wel een vaste mapping van inhoud naar knooppunten via distributed hash tables (DHT), met voorbeelden zoals Kademlia, Chord en Pastry. BitTorrent combineert trackers met DHT voor peer-discovery, terwijl de daadwerkelijke bestandsoverdracht in swarms plaatsvindt.

Toepassingen variëren van grootschalige bestandenuitwisseling tot gedistribueerde berekeningen en content delivery. Voordelen zijn onder meer schaalbaarheid, verminderde afhankelijkheid van centrale bottlenecks, en efficiënter gebruik van netwerkbandbreedte door gelijktijdige downloads. Nadelen omvatten juridische en regelgevende kwesties rond auteursrechten, variabele beschikbaarheid afhankelijk van gebruikersparticipatie, en beveiligingsrisico's zoals malware, misbruik van anonimiteit, en uitdagingen bij NAT-traversal en data-integriteit.

P2P-technologie heeft de ontwikkeling van netwerken beïnvloed door alternatieve distributiepatronen te bieden en heeft geleid tot talloze protocollen en systemen voor bestandsdeling en gedistribueerde samenwerking.