Niechorobotwórcze

Niechorobotwórcze (od ang. non-pathogenic) oznacza cechę mikroorganizmów lub ich szczepów, które nie wywołują chorób u zdrowych organizmów ludzkich, zwierząt ani roślin w standardowych warunkach hodowli. Termin odnosi się przede wszystkim do bakterii, grzybów i innych mikroorganizmów używanych w laboratoriach, przemyśle spożywczym i medycynie. Status niechorobotwórczy jest relatywny i zależy od gospodarza, drogi zakażenia i stanu immunologicznego; nawet szczepy „niechorobotwórcze” mogą być patogenne w warunkach osłabionej odporności lub po przekroczeniu naturalnych barier organizmu, a także w przypadku transferu genów warunkujących patogenność.

Przykłady powszechnie uważanych za niechorobotwórcze to Escherichia coli K-12 i inne szczepy laboratoryjne, Bacillus subtilis 168, Saccharomyces cerevisiae, Lactobacillus spp., Bifidobacterium spp., Pseudomonas fluorescens. Te organizmy są wykorzystywane w badaniach naukowych, przemyśle biotechnologicznym i produkcji żywności, a także jako probiotyki lub modele referencyjne.

W praktyce niechorobotwórczość nie zwalnia z konieczności prowadzenia bezpiecznej hodowli i zgodności z przepisami biosafety. Słowo to służy do odróżnienia od szczepów patogennych i nosicieli chorób; w niektórych kontekstach mówi się o szczepach atenuowanych w celu szczepionek. W badaniach porównawczych niechorobotwórcze szczepy pełnią rolę kontrole, umożliwiają rozwój terapii, żywności funkcjonalnej i bezpiecznych praktyk laboratoryjnych.

Zobacz także: chorobotwórczość, patogenność, szczepionki atenuowane.