Elektroplaterstwo

Elektroplaterstwo to proces pokrywania przedmiotów cienką warstwą metalu za pomocą prądu elektrycznego, w którym rozpuszczony metal w roztworze elektrolitu osadza się na powierzchni przewodzącej. Celem jest poprawa właściwości mechanicznych, odporności na korozję, prowadzenia prądu, a także uzyskanie pożądanych cech dekoracyjnych. Najczęściej stosowane metale to nikiel, chrom, miedź, cynk, srebro, złoto i platyna. Elektroplaterstwo odgrywa kluczową rolę w motoryzacji, elektronice, jubilerstwie i przemyśle optycznym.

Proces zwykle rozpoczyna się od przygotowania powierzchni: odtłuszczenie, odkwaszanie lub czyszczenie chemiczne, a następnie aktywacja, aby zapewnić przyleganie powłoki. Następnie element traktuje się roztworem elektrolicie, gdzie anoda wykonana jest z pokrywanego metalu, a katoda stanowi przedmiot obciążony powłoką. Prądnica utrzymuje odpowiednie natężenie i napięcie, dzięki czemu jony metalu redukują się na powierzchni i tworzą warstwę metaliczną. Po depozycie powłoka bywa wytrawiana, czyszczona i poddawana końcowej obróbce, takiej jak polerowanie lub wygrzewanie.

Elektroplaterstwo ma liczne zastosowania, od dekoracyjnych powłok jubilerskich po powłoki ochronne w elektronice i motoryzacji. Należy jednak uwzględniać aspekty środowiskowe i bezpieczeństwa: niektóre roztwory są toksyczne i wytwarzają odpady wymagające odpowiedniej obróbki. Współczesne praktyki dążą do ograniczania toksyczności, redukcji odpadów oraz stosowania bezcyjanidowych i ekologicznych alternatyw.