Brzmienie

Brzmienie jest polskim wyrazem odnoszącym się do jakości dźwięku. W ogólnym sensie obejmuje barwę dźwięku (timbre), jego ton, głośność i sposób, w jaki dźwięk jest postrzegany przez słuchacza. Może opisywać brzmienie instrumentu, głosu, a także całej wypowiedzi lub otoczenia dźwiękowego.

Etymologia: wyraz pochodzi od czasownika brzmieć, który oznacza wydawać dźwięk; jako rzeczownik opisuje ogólną jakość dźwięku, bez odniesienia do konkretnego źródła.

W muzyce brzmienie odnosi się do barwy dźwięku, czyli timbre instrumentu lub głosu. Opisywane jest często za pomocą przymiotników takich jak jasny, ciemny, ciepły czy ostry, a także uwzględnia parametry takie jak atak, trwałość i rezonans. Brzmienie wpływa na odczuwanie stylu i charakteru wykonania.

W językoznawstwie i mowie brzmienie dotyczy jakości dźwięku mowy: barwy głosu, tonu, intonacji i ekspresji przekazu. Używane jest także metaforycznie, na przykład w zwrotach opisujących brzmienie miasta, brzmienie słów czy muzyczną atmosferę utworu.