Þarfagreining

Þarfagreining er ferli notað í verkefnastjórnun, viðskipta- og þjónustuhönnun til að bera kennsl á og greina þarfir og kröfur hagsmunaaðila, skilgreina núverandi stöðu og markmið, og ákvarða umfang, árangursviðmið og forgang kröfu. Ferlið leggur grunn að vali á lausn og hönnun þess, með tilliti til fjárfestingar, tíma og framkvæmdarmöguleika.

Helstu skref í þarfagreiningu eru: hagsmunagreining og þarfaskrá; kröfuöflun (viðtöl, vinnustofur, könnunnir, athugun á gögnum); greining og líkanagerð (núverandi stöða, framtíðarvæntingar og skilgreindar þarfir); forgangsraðun (t.d. MoSCoW eða aðferðir sem stuðla að mikilvægustu kröfunum); skrásetning kröfu (kröfulýsingar, notendahlutverk og notkunartilvik); staðfesting og undirritun; og breytingastjórnun.

Úttök ferlisins eru skráðar kröfur og fylgigögn sem leiða til hönnunar og framkvæmdar. Notkunin getur skipt máli fyrir kostnaðaráætlanir, tímaáætlanir og verkefnastjórnun. Mikilvæg ávinning eru betra samræmi við stefnu og þarfir notenda, skýrari tilgangur fyrir teymi, aukin líkur á að lausnin mæti raunverulegum þörfum og minni hætta á óþarfa breytingum síðar.

Notkunarsvið þarfagreiningar nær yfir upplýsingatækni, þjónustuhönnun, stefnumótun og þróun opinberra eða samfélagslegra þjónusta. Helstu áskoranir eru ósamræmi milli kröfu, skortur á gögnum, breytilegur þátttaka hagsmunaðila, óvissa um framtíðaráætlanir og þurfa að hliðrast vegna breytts umhverfis eða fjárhagslegra takmarkana.