notkunartilvik

Notkunartilvik (use case) er hugmynd eða notkunarsnið sem lýsir samspili milli leikara (notenda eða annarra kerfa) og kerfis til að ná tilteknu markmiði. Hann er notaður í kröfugerð, kerfihönnun og prófunarferli til að varpa ljósi á hvaða virkni kerfið á að veita og hvernig notandi ætlar að afla sér hennar. Notkunartilvik miða að því að skrásetja virkni kerfisins frá sjónarhóli notenda og annarra kerfa og hjálpa til við að skilgreina kröfur, hönnun og prófanir.

Hver notkunartilvik inniheldur helstu þætti eins og leikara, kerfismörk (system boundary) og markmið tilviksins. Megin-saga lýsir grundvallarferli atburða sem leiðir til árangurs í eðlilegu fyrirkomulagi. Aukaferli eða valferlar lýsa undantekningum, villum eða öðrum möguleikum sem geta komið upp. Forsendur (preconditions) setja fyrir fram tilvikinu nauðsynleg skilyrði fyrir upphaf þess, en lokarskilyrði (postconditions) tilgreina útkomu eða stöðu kerfis eftir að tilvikið klárast. Oft eru aukasögur eða valferlar notaðir til að sýna fleiri leiðir til markmiðs eða undantekningar.

Notkunartilvik eru gagnlegir til að skilgreina kjarna virkni kerfis, auka samráð milli hagsmunaaðila, veita grunn að prófunum og skipuleggja þróun. Að mörgu leyti passa þau vel með UML notkunartilvikagrammi, sem sýnir samband leikara, kerfis og notkunarferla, einnig tengsl eins og include og extend.

Takmarkanir fela í sér að notkunartilvik geta vanmetið ómbreytt atriði eins og non-functional krav, gagnasöfnun eða öryggi, og geta orðið úr sér misræmda ef rekja á kerfisbreytur eða UI í of nákvæmri lýsingu. Ferlið að búa til notkunartilvik felur í sér að skilgreina umfang, finna leikarahóp, skrifa megin-sögu og valferla, setja forsendur og lokarskilyrði, og síðan endurskoða með hagsmunaaðilum og viðhalda.