zatorów

Zatorów to forma genitive plural rzeczownika zator. Zator oznacza blokadę, przeszkodę lub materiał zamykający prowadzący przewód, światło naczynia lub inną drogę przepływu. W języku polskim zator używany jest przede wszystkim w dwóch kontekstach: medycznym oraz potocznym, odnoszącym się do blokad w ruchu lub infrastrukturze.

W medycynie zator to cząstka, która przemieszczając się w krwiobiegu, blokuje przepływ krwi w naczyniu. Zatory mogą mieć różny charakter: skrzeplinowy, tłuszczowy, gazowy lub nowotworowy. Najważniejsze typy to zator płucny, zator mózgowy i zator wieńcowy. Blokada w kluczowym naczyniu może prowadzić do niedokrwienia i zawału odpowiedniego narządu. Leczenie zależy od miejsca i charakteru zatoru i często obejmuje leki przeciwkrzepliwe oraz, w niektórych przypadkach, trombolizę lub zabiegi mechaniczne usuwające zator.

Poza medycyną termin funkcjonuje także w potocznym sensie, odnosząc się do blokad mechanicznych i transportowych. Zator drogowy to najpowszechniejszy przykład — korki w ruchu drogowym. Zatory w instalacjach wodno-kanalizacyjnych lub przemysłowych to blokady przepływu, które wymagają usunięcia lub naprawy.

Zobacz też: embolia, zatorowość, zator płucny, tromboembolizm.