zaprzecza

Zaprzecza to trzecia osoba liczby pojedynczej czasu teraźniejszego od czasownika zaprzeczać. Służy do wyrażania odmowy lub zaprzeczenia względem określonego twierdzenia, faktu lub zarzutu. W praktyce występuje w kontekstach polemicznych, medialnych oraz prawnych, gdzie wskazuje na podważenie podanych informacji.

Użycie zaprzeczającego formy obejmuje najczęściej konstrukcje z że lub bezokolicznikiem. Przykłady: „On zaprzecza, że był w domu” oraz „Oskarżenia zostały postawione, ale oskarżony zaprzecza popełnieniu przestępstwa”. W wypowiedziach staje się narzędziem do wyrażenia sprzeciwu wobec przedstawionych roszczeń lub faktów.

Formy i odmiana: zaprzeczać jest czasownikiem niedokonanym, zaprzeczyć – dokonanym. Osobowo: ja zaprzeczam, ty zaprzeczysz, on zaprzecza, my zaprzeczamy, wy zaprzecacie, oni zaprzeczają. Czas przeszły: ja zaprzeczałem/zaprzeczałem, ona zaprzeczała; forma zaprzeczył/zaprzeczyła. W użyciu częściej występują konstrukcje z dopełnieniem lub z „że” w zdaniach podrzędnych, np. „zaprzecza zarzutom”.

Etymologia: zaprzeczać pochodzi od czasownika przeczyć z prefiksem za- tworząc czasowniki niedokonane i dokonane; znaczeniowo łączy się z odmową przyjęcia faktu, twierdzenia lub dowodu. Powiązane formy to zaprzeczenie (denial, negacja) oraz zaprzeczający.

Zobacz też: zaprzeczenie, zaprzeczyć, zaprzeczanie.