zaludnienie

Zaludnienie to pojęcie używane w geografii i demografii do opisu rozmieszczenia ludności na określonym obszarze. Najczęściej mierzy się je gęstością zaludnienia, czyli liczbą mieszkańców na kilometr kwadratowy. Inne miary obejmują gęstość fizjologiczną (liczbę mieszkańców na jednostkę powierzchni użytkowej ziemi rolniczej) oraz gęstość miejską (gęstość w obszarach zurbanizowanych). Zmiana zaludnienia zależy od czynników naturalnych (przyrost naturalny) i migracyjnych (napływ i odpływ ludności), a także od czynników ekonomicznych, polityk mieszkaniowych i infrastrukturalnych.

Wysokie zaludnienie występuje zwykle w miastach i ich aglomeracjach, na deltach rzek i w regionach o intensywnej gospodarce, natomiast niskie — w obszarach górskich, pustynnych, rzadko zaludnionych lub odległych od centrów gospodarczych. Zjawisko to ma różne konsekwencje: rosnące zapotrzebowanie na mieszkania, transport, usługi społeczne, energię i infrastrukturę, a także presję na środowisko i zasoby naturalne. Z kolei zbyt niskie zagęszczenie może prowadzić do depopulacji, spadku jakości usług publicznych i izolowania regionów.

Zaludnienie bywa również używane potocznie w znaczeniu przeludnienia, czyli sytuacji, gdy liczba ludzi w ograniczonym obszarze przekracza zdolności infrastruktury i usług do zaspokojenia potrzeb. W praktyce terminu używa się w planowaniu przestrzennym i politykach rozwoju, aby oceniać i zarządzać rozkładem ludności.