teleskopë

Një teleskop është një instrument optik që mbledh dritën dhe rrit imazhin e objekteve të largëta. Me të, astronomët mund të vëzhgojnë yje, planete, galaktika dhe objekte të tjera në hapësirë.

Tipet kryesore të teleskopëve optik janë teleskopët me lente (refraktorë) dhe teleskopët me pasqyrë (reflektorë). Refraktorët përdorin një lente objekive për mbledhjen e dritës dhe një okular për të parë imazhin. Reflektorët përdorin një pasqyrë primare për mbledhjen e dritës dhe një pasqyrë dytësore për ta drejtuar imazhin drejt okularit ose sensorit. Ekzistojnë gjithashtu teleskopët katadioptrik, që kombinon elemente të të dyjave teknologjive për të arritur një mbledhje të mirë të dritës dhe një trupi më kompakt.

Montimet: dy tipet kryesore janë montimi alt-azimutal dhe montimi ekuatorial. Montimet lejojnë lëvizje në drejtimet horizontale dhe vertikale dhe gjurmimin e objekteve në qiell.

Historia: Teleskopët u zhvilluan në fillim të shekullit XVII. Hans Lippershey dhe Zacharias Janssen njoheshin për prototipe të hershme; Galileo Galilei përdori një teleskop për vëzhgime astronomike. Isaac Newton zhvilloi teleskopin e parë reflektor në 1668. Që nga kjo kohë, zhvillimet në optikë kanë përmirësuar cilësinë dhe madhësinë e teleskopëve.

Përdorimet moderne: Teleskopët përdoren nga astronomë profesionistë dhe amatorë, institucionet arsimore dhe observatorë shkencorë për hulumtime, edukim dhe fotografi të objekteve në hapësirë.