szkielety

Szkielety to układy podporowe i ochronne ciała organizmów. Mogą być wewnętrzne, zewnętrzne lub hydrauliczne. Szkielety określają kształt ciała, umożliwiają ruch, chronią narządy oraz często pełnią funkcje magazynowania minerałów.

Endoszkielet to wewnętrzny szkielet zbudowany z kości i chrząstek. W kręgowcach stanowi główny ruszt podporowy, a w niektórych bezkręgowcach, takich jak echinodermy, endoszkielet tworzy kalcyfikowane płytki w tkance łącznej. Kości magazynują minerały, przede wszystkim wapń i fosfor, a w szpiku kostnym zachodzi krwiotworzenie.

Egzoszkielet to zewnętrzna, sztywna osłona ciała zbudowana z kutyk i często zmineralizowanych warstw. Występuje w stawonogach (owady, pajęczaki, skorupiaki). Egzoszkielet zapewnia ochronę i przyczep mięśni, a także nadaje kształt ciału. Wzrost organizmu wymaga linienia (molt), po którym powstaje nowy, zregenerowany egzoszkielet.

Hydrostatyczny szkielet wykorzystuje ciśnienie płynów w jamach ciała oraz napięcie mięśni. Taki układ utrzymuje formę i umożliwia poruszanie się bez twardych struktur kostnych lub kutykowych. Jest typowy dla wielu bezkręgowców, w tym pierścienic i niektórych mięczaków, a także dla niektórych form meduz i polipów.

Szkielety odzwierciedlają różnorodność strategii życiowych i środowisk; ich porównanie pomaga w zrozumieniu ewolucji układów ruchu, ochrony i magazynowania energii w szerokiej liczbie organizmów.