sojusznik

Sojusznik to osoba lub państwo będące stroną sojuszu, czyli formalnego porozumienia między podmiotami dążącymi do wspólnych interesów, często w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony. Słowo pochodzi od słowa sojusz i sufiksu -nik, oznaczającego uczestnika. W języku polityki międzynarodowej termin ten używany jest do opisania partnera, z którym łączy nas urzędowo zdefiniowana współpraca.

W praktyce sojusz to umowa traktatowa lub inny formalny instrument prawny, który określa zobowiązania państw, takie jak konsultacje, wspólna obrona, wymiana informacji czy koordynacja działań wojskowych. Bycie sojusznikiem wiąże strony z utrzymaniem wspólnych standardów działania i wzajemnego wsparcia w obronie oraz bezpieczeństwie. Sytuacje mogą obejmować także wspólne ćwiczenia, wymianę danych wywiadowczych i wsparcie logistyczne.

Najbardziej znanym współczesnym przykładem sojuszu jest NATO, którego członkowie zobowiązują się do wspólnej obrony zgodnie z zasadą kolektywnej odpowiedzi na agresję. Inne historyczne przykłady to sojusze z czasów II wojny światowej oraz Pakt Warszawski (1955–1991). Po upadku Związku Radzieckiego część państw zacieśniła więzi z NATO, a nowe układy sojusznicze ukształtowały współczesny układ bezpieczeństwa.

W języku polskim forma żeńska istniałaby jako sojuszniczka; w odniesieniu do państw lub organizacji zwykle używa się liczby mnogiej. Status sojusznika może się zmieniać w wyniku wyjścia z sojuszu, redefinicji zobowiązań lub zmiany kontekstu politycznego.