sjávarútvegs

Sjávarútvegur er atvinnuvegur sem tengist nýtingu hafsins til veiða, vinnslu og markaðssetningar fisk- og skelfisks. Hann nær yfir veiðar, vinnslu, dreifingu og útflutning, og þjónustu sem styður greininna. Helstu þátttakendur eru útgerðir, vinnslustöðvar, dreifingaraðilar og útflutningsmarkaðir. Starfsemin gegnir mikilvægu hlutverki fyrir samfélög við strendur og fyrir þjóðarbúskap með útflutningstekjum og atvinnutækifærum.

Veiðar eru framkvæmdar með fjölbreyttum aðferðum, svo sem togveiðum, línuveiðum og langveiðum. Nokkrir stofnar séu undir nánu eftirliti og stjórnun með aflaheimildum eða kvótakerfi sem miðar að sjálfbærri nýtingu og stöðugleika stofnanna. Reglur, stofnmælingar og samráð milli stjórnvalda, atvinnu og vísindasamfélags mynda góða forsendu fyrir ábyrgri veiðistjórnun.

Vinnsla og útflutningur taka veiddan afla í vinnsluferla þar sem fiskur og skelfisk eru hreinsaðir, unnins, pakkaðir og boðaðir til innlendra neytenda og útlanda. Gæði, rekjanleiki og verðmætasköpun eru lykilatriði í keðjunni.

Stjórnun og sjálfbærni byggist á reglubundnum stofnmælingum, eftirliti og kvótakerfi sem reyna að tryggja langtíma nýtingu án skaða á vistkerfi hafsins. Alþjóðlegt samstarf, s.s. UNCLOS og alþjóðleg fiskveiðisáttmál, stuðlar að sameiginlegri nýtingu hafsins.

Ísland: Í Íslandi er fiskveiðistjórnun miðuð við aflaheimildir, stofnmælingar og vísindalega ráðgjöf sem stuðla að sjálfbærri nýtingu og stöðugu útfluttningi.