siloksanowe

Siloksanowe odnosi się do związków chemicznych zawierających podstawowy łańcuch Si–O–Si, w którego atomy krzemu są połączone z grupami organicznymi. Należą do rodziny silikonów i na polskim rynku często określane są jako siloksany lub polimery silikonowe. Ze względu na swoją odporność chemiczną i termiczną, siloksany znajdują szerokie zastosowania w przemyśle chemicznym i medycznym.

Najważniejsze typy to linearne i sieciowe polimery siloksanowe, takie jak polidimetylosiloksan (PDMS) będący najpowszechniej stosowanym polimerem silikonowym, oraz cykliczne siloksany (D4, D5) i siloksany z różnymi grupami bocznymi (metylowymi, fenylowymi, winylowymi). Struktura Si–O–Si zapewnia elastyczność i wysoką odporność na temperatury. Siloksany mogą występować także jako składniki chemicznie usieciowane, tworzące elastyczne elastomery.

Właściwości i zastosowania: siloksany cechuje wysoką stabilność chemiczna i termiczna, niski współczynnik napięcia powierzchownego, odporność na wilgoć i wiele chemikaliów oraz dobra biokompatybilność w odpowiednich formach. Dzięki temu znajdują zastosowania w uszczelniaczach silikonowych, powłokach ochronnych, olejach i smarach silikonowych, materiałach RTV, a także w medycynie, kosmetykach i elektronice.

Produkcja i przetwarzanie: siloksany wytwarzane są przez kondensację lub polikondensację z grupami hydroksylowymi i chlorosilanami, a polimery PDMS często powstają poprzez polymerizację cyklicznych siloksanów z końcową funkcjonalizacją. Utwardzanie może odbywać się drogą addycyjnej hydrosilylacji, kondensacyjnego lub UV/RTV. Niektóre cykliczne siloksany (D4, D5) znajdują się w zainteresowaniu regulacyjnym ze względu na wpływ na środowisko.