signaaldoorstroming

Signaaldoorstroming is de hoeveelheid signaalinformatie die bij een systeem van ingang naar uitgang kan passeren per tijdseenheid. Het begrip wordt in telecommunicatie, signaalverwerking en neurale informatiesystemen gebruikt. Het gaat zowel om fysieke signaalstromen als om de informatieve inhoud uitgedrukt in bits of entropie.

In telecommunicatie en digitale signaalverwerking is signaaldoorstroming nauw verbonden met kanaalcapaciteit en throughput. De throughput hangt af van bandbreedte, signaal-ruisverhouding en distortie. Volgens de Shannon-Hartley-theorema is de maximale capaciteit C = B log2(1 + S/N). In de praktijk wordt throughput verhoogd door betere modulatie, foutencorrectie en minder ruis en latentie.

Verder kan throughput ook gemeten worden als informatieoverdracht, bijvoorbeeld mutual information per seconde. In neurale systemen wordt dit soms gemeten als de informatieoverdracht tussen input en output; knelpunten in netwerken kunnen de doorstroming beperken.

Toepassingen liggen in het ontwerp van communicatiemodems, audio- en videosystemen, sensornetwerken en dataverwerkingspijplijnen, waarbij men afstemt tussen bandbreedte, latency en fouttolerantie om de gewenste doorstroming te realiseren.

Zie ook: kanaalcapaciteit, signaal-ruisverhouding, informatie-theorie, throughput.