opslagdichtheid

Opslagdichtheid is de hoeveelheid digitale informatie die op een opslagmedium kan worden geplaatst. In de praktijk wordt dit vaak uitgedrukt als areale dichtheid: het aantal bits per oppervlakte-eenheid (bijvoorbeeld bits per vierkante inch). Voor sommige media wordt ook gesproken van volumetrische dichtheid (bits per kubieke centimeter).

De opslagdichtheid bepaalt mede hoeveel capaciteit een medium kan bevatten in een bepaald formaat en heeft invloed op kosten, gewicht, energieverbruik en betrouwbaarheid. Hogere dichtheid kan leiden tot kleinere apparaten en lagere kosten per bit, maar ook tot hogere foutkansen en strengere foutencorrectie of reparatie-eisen.

Factoren en benaderingen: magnetische media vergroten de dichtheid door ontwikkelingen zoals perpendicular recording, heat-assisted magnetic recording (HAMR) of andere technieken zoals MAMR, gecombineerd met strengere spooknivo's en efficiëntere foutencorrectie. Solid-state drives bereiken hoge densiteit via 3D-NAND en hogere stapelingen van geheugencellen, samen met geavanceerde encodering. Optische media verhogen densiteit door kortere golflengten en multi-laagsconstructies. Tape verhoogt densiteit door hogere lineaire dichtheid en cross-track density, ondersteund door verbeterde servotechniek.

Praktische impact: opslagdichtheid is cruciaal voor capaciteit per formaat, kosten per gigabyte en energiekosten. Technologische trends richten zich op verdere 3D-architecturen en nieuwe opslagmaterialen, met voortdurende optimalisaties in foutencorrectie en lees-/schrijftechnieken.

Zie ook: areale dichtheid, opslagmedia, gegevensopslag.