kombinacj

Kombinacj nie jest odrębnym wyrazem w języku polskim. To część odmiany słowa kombinacja, które występuje w różnych formach: kombinacji, kombinacjach, kombinacje, kombinacją i tak dalej. W praktyce najczęściej mówi się o podstawowym rzeczowniku kombinacja, a „kombinacj” pojawia się jedynie jako rdzeń w różnych końcówkach.

Znaczenia kombinacji są wielorakie. W ogólnym sensie kombinacja oznacza zestawienie elementów lub połączenie cech, które tworzą całość. W potocznym języku używa się również zwrotu „to była dobra kombinacja” lub „to była kiepska kombinacja” w sensie planu, układu czy manewru. W terminologii matematycznej kombinacja to wybranie k elementów spośród n bez uwzględniania kolejności (na przykład przy kartach czy loterii). W przeciwieństwie do tego permutacje uwzględniają kolejność. Istnieją także kombinacje z powtórzeniami, gdzie dany element może się powtórzyć w wybranym zestawie.

Etymologia słowa związana jest z łacińskim combinatio, przejętym następnie przez język francuski jako combinaison, a stamtąd trafiło do polskiego jako kombinacja. W praktyce naukowej i technicznej używa się terminu kombinatoryka dla nauki o kombinacjach, permutacjach i ich właściwościach.

Zobacz także: kombinatoryka, kombinacje, permutacje, kombinacje z powtórzeniami.