klifów

Klif (l.mn. klify, gen. pl. klifów) to stromą lub pionową ścianę skały wyrastającą z przyległego terenu. Klify powstają w wyniku długotrwałej erozji skał przez wodę, wiatr i mróz, a także procesy geologiczne, których skutkiem jest podmywanie podstawy i wyraźne wyodrębnienie pionowej ściany. Najbardziej widoczne są w miejscach, gdzie siły przyrody intensywnie działają na linii brzegowej lub w dolinach rzecznych.

Budowa klifów zależy od rodzaju skał. Twarde skały, takie jak wapienie czy piaskowce, tworzą wyraźne, wysokie ściany, często z warstwami widocznymi w przekrojach. Miękkie skały ulegają erozji szybciej, co prowadzi do powstawania grot, łuków, półek i nisz w fundamentach. W wyniku postępującej erozji na dole klify mogą tworzyć tarasy i osuwiska. Formy klifów zależą także od ekspozycji fal, kąta nachylenia i obecności odpornych warstw.

Zjawisko to występuje na wielu obszarach świata, zwłaszcza na wybrzeżach morskich, nad rzekami oraz w rejonach górskich. W Polsce klify występują przede wszystkim na wybrzeżu Bałtyku, gdzie kształtują krajobraz wybrzeża i stanowią atrakcję turystyczną; często są objęte ochroną przyrody jako elementy krajobrazu chronionego.

Klify są dynamiczne i narażone na erozję i osuwanie, co stwarza zagrożenia dla osób poruszających się po ich krawędziach. W rejonach chronionych prowadzi się monitoring ruchów masowych, zabezpieczenia ścieżek i działania mające na celu ochronę skarp oraz naturalnych siedlisk organizmów adaptowanych do skał.