jednorodzinna

Jednorodzinna, w kontekście rynku nieruchomości i planowania przestrzennego, odnosi się do zabudowy przeznaczonej dla jednej rodziny. Termin ten najczęściej używany jest w odniesieniu do domów jednorodzinnych (domy jednorodzinne), które mogą występować jako dom wolnostojący lub w zabudowie bliźniaczej. Charakterystyczne dla zabudowy jednorodzinnej jest posiadanie prywatnego ogrodu, oddzielnego miejsca parkingowego lub garażu oraz różnorodności układów wnętrz, od jednego do kilku poziomów.

Jako kategoria planistyczna, zabudowa jednorodzinna występuje w planach miejscowych i warunkach zabudowy, które określają dopuszczalną wysokość, powierzchnię zabudowy i intensywność zabudowy na danym obszarze. W Polsce domy jednorodzinne często budowane są na foremnych działkach budowlanych, a typowy układ obejmuje parter z częścią mieszkalną i ewentualnym poddaszem, piwnicą lub garażem. Styl architektoniczny jest zróżnicowany i obejmuje zarówno tradycyjne, jak i nowoczesne formy.

Zalety zabudowy jednorodzinnej obejmują większą prywatność, większą przestrzeń wokół budynku i możliwość samodzielnego kształtowania otoczenia. Wady to wyższy koszt metrów kwadratowych, koszty utrzymania oraz większe zapotrzebowanie na infrastrukturę w porównaniu z wielorodzinnymi formami zabudowy. Współczesne projekty często uwzględniają energooszczędność, odnawialne źródła energii i dążenie do zrównoważonej zabudowy, co jest obserwowane zarówno w nowych osiedlach, jak i przebudowie istniejących terenów.