inteligjencën

Inteligjenca është koncept që përmbledh aftësitë për të mësuar nga përvoja, për të kuptuar ide të reja dhe për të zgjidhur probleme në mënyrë efektive. Etymologjikisht, fjalës i rrjedh nga latinishtja intelligere, që do të thotë të kuptosh. Në psikologji, inteligjenca shpesh trajtohet si një aftësi të përgjithshme (faktori g) dhe si një kombinim aftësish të ndryshme.

Historikisht, teoritë e inteligjencës kanë ndryshuar nga një vështrim i vetëm i aftësisë së përgjithshme te modele që e konsiderojnë inteligjencën si një grup aftësish të ndryshme, si logjiko-matematike, gjuhësore, hapësinore, muzikale, ndërpersonale dhe natyrore. Inteligjenca emocionale vlerëson aftësinë për të njohur, kuptuar dhe menaxhuar emocionet.

Inteligjenca artificiale (IA) përshkruan aftësinë e makinave për të kryer detyra që zakonisht kërkojnë inteligjencë njerëzore. Ka nivele të ndryshme, nga ANI (inteligjenca artificiale e kufizuar) deri te AGI (inteligjenca artificiale e përgjithshme). Teknologjitë kryesore janë mësimi me makinë, rrjetet nervore dhe përpunimi i gjuhës natyrore.

Përdorimet dhe kufizimet e inteligjencës janë të shumta; testet e inteligjencës (IQ) vlerësojnë aftësi të përpunimit të informacionit, por njihen për kufizimet kulturore dhe kontekstuale. Ndikimet etike përfshijnë privatësinë, drejtësinë dhe zbatimin e IA në shoqëri.