flexograficzn

Flexografia, zwana także drukiem fleksograficznym, to technika druku wykorzystująca elastyczne płyty reliefowe. Obraz drukowy znajduje się na zewnętrznej powierzchni płyty, która jest zakładana na cylinder drukujący. Atrament jest dostarczany na płytę za pomocą wałka aniloxowego, który ma precyzyjnie ukształtowane mikroużytkowania. Nadmiar atramentu usuwa golarka (doctor blade), a materiał drukowy—papier, folia, tektura falista lub inne podłoża—trafia między płytę a cylinder wytłaczający, co powoduje przeniesienie obrazu na podłoże. Płynnie łączące się procesy umożliwiają szybkie tempo druku i druk na szerokim zakresie materiałów.

Atrament w flexografii może mieć różne formuły: na bazie wody, na bazie rozpuszczalników lub utwardzane UV. W zależności od zastosowania wybiera się odpowiedni rodzaj atramentu i plastyfikatorów, aby zapewnić przyczepność i szybkie schnięcie. Płyty fleksograficzne mogą być wykonane z polimerów lub elastomerów, często z wykorzystaniem fotopolimerów, co ułatwia produkcję płyt i poprawia trwałość.

Zastosowania obejmują przede wszystkim opakowania i etykiety, druk na foliach plastikowych, papierach powlekanych i kartonach. Flexografia jest ceniona za wysokie tempo produkcji, zdolność drukowania na różnych podłożach przy stosunkowo niskich kosztach jednostkowych oraz możliwość zintegrowania z liniami logistycznymi i pakującymi. Główne wady to niższa rozdzielczość w porównaniu z offsetem i ograniczenia kolorystyczne wynikające z liczby stref drukujących.