ewangelizacja

Ewangelizacja to proces szerzenia Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie oraz zapraszania ludzi do przyjęcia wiary chrześcijańskiej. Etymologicznie termin pochodzi od greckiego euangelion – „dobra nowina” i w praktyce odnosi się do przekazywania nauczania o Chrystusie oraz towarzyszących mu przekonań i praktyk.

W historii chrześcijaństwa ewangelizacja przybierała różne formy: od nauczania Jezusa i misji apostołów, przez rozwój Kościoła w starożytności i średniowieczu, po ruchy misyjne w czasach nowożytnych i współczesności. W Kościele katolickim pojawiło się pojęcie Nowej ewangelizacji, które dotyczy odnowy wiary w krajach o ugruntowanej tradycji chrześcijańskiej; w tradycjach protestanckich często kładzie się nacisk na osobiste nawrócenie i misję Kościoła.

Formy ewangelizacji obejmują zarówno publiczne kaznodziejstwo, misje parafialne i rekolekcje, jak i osobiste świadectwo wiernych, kampanie ewangelizacyjne oraz działalność medialną — radiową, telewizyjną, internetową i w mediach społecznościowych. W praktyce często łączą duchowe przygotowanie z działaniami społecznymi i kulturalnymi, by dotrzeć do różnych grup.

Różnice między tradycjami chrześcijańskimi wpływają na sposoby prowadzenia ewangelizacji. W Kościele katolickim bywa ona łączona z duszpasterstwem, katechezą i missjami na całym świecie; w licznych nurtach protestanckich podkreśla się decyzję osobistą i ekspansję wspólnot; w prawosławiu ewangelizacja występuje zwykle w połączeniu z duchowością liturgiczno-monastyczną i działalnością misjonarzy.

Kwestie etyczne i kontrowersje obejmują wolność religijną, granice między nawracaniem a naciskiem, różnice kulturowe i wrażliwość na kontekst lokalny. Pomimo różnic, ewangelizacja pozostaje jednym z centralnych aspektów misji chrześcijańskiej i wyzwaniem dla współczesnych wspólnot wiernych.