czopkach

Czopki (czopki medyczne) to stałe dawkujące formy leku przeznaczone do wprowadzenia do jamy odbytniczej, pochwy lub cewki moczowej. Po umieszczeniu czopka lek jest uwalniany w zależności od bazy, przez rozpuszczenie lub topnienie, co umożliwia działanie miejscowe lub wchłanianie do układu krążenia.

Najczęściej stosuje się dwie główne kategorie baz: oleistych (masło kakaowe i inne tłuszcze pochodzenia roślinnego) oraz wodno-rozpuszczalnych lub polimerowych (PEG). Baza wpływa na tempo topnienia i uwalniania leku oraz na to, czy działanie jest miejscowe czy systemowe. Leki w czopkach mogą obejmować środki przeczyszczające, leki przeciwzapalne lub przeciwgrzybicze, środki przeciwbólowe i inne, dostosowane do miejsca podania.

Wskazania obejmują zastosowania miejscowe i systemowe, gdy podanie doustne jest utrudnione. Czopki doodbytnicze są popularne w leczeniu zaparć i w sytuacjach, gdy podanie doustne jest niemożliwe. Czopki dopochwowe stosuje się w leczeniu infekcji pochwy oraz w terapii suchości czy podrażnień pochwy. Czopki cewkowe, rzadziej stosowane, wykorzystywane bywają w wybranych leczeniach specjalistycznych.

Zalety i ograniczenia. Do głównych zalet należą omijanie żołądka i pierwszego przejścia przez wątrobę, możliwość podawania chorym z nudnościami lub utratą przytomności oraz możliwość miejscowego działania. Ograniczenia to zmienność wchłaniania, zależność od stanu jelit i masy stolca, dyskomfort podczas wprowadzania oraz ograniczona dostawa stałych dawek w zależności od leku.

Podawanie i przechowywanie. Czopki należy wprowadzać do miejsca docelowego (do odbytu, pochwy lub cewki). Po podaniu czopka zaleca się utrzymanie pozycji na kilka minut i unikanie nadmiernego wysiłku, aż lek zacznie działać. Czopki przechowuje się w suchym, chłodnym miejscu, z dala od światła; niektóre bazy wymagają chłodzenia.