blóðflögur

Blóðflögur eru litlar, kjarnalausar frymisfrumur í blóðrásinni. Þær eiga uppruna sinn í megakaryocytum í beinmergnum og eru losaðar sem smærri einingar. Eðlilegur fjöldi blóðflaga er um 150–450 x 10^9/l og líftími þeirra er um 7–10 dagar.

Helsta hlutverk blóðflaga er þátttaka í storknun blóðsins, sérstaklega í fyrsta stigi hemostöðunnar. Þegar æð skemmist festast blóðflögur við rofna æðahimnu með aðstoð von Willebrand factor og kolagen. Þær breyta lögun sinni, losa innhald granúla sinna (t. d. ADP, serótónín, Ca2+ og tromboxan A2) og kalla á aðrar blóðflögur. Þetta myndar skilvirkt fyrsta plötuplötuna og gefur fosfólípíðum yfirborð fyrir starfsemi storknunarensíma og tengiefna sem byggja fastan storknunarferilgetu.

Framleiðslan fer fram í beinmergnum og byggist á megakaryocytum sem framleiða blóðflögur með myndun utanfrumu tilfærsla. Þróunin er stjórnuð af thrombopoietini (TPO), líkamlegri þýðingu sem mest er seytt í lifur. Blóðflögur eru síður endurnýttar í blóðrásinni og skiptast í milta og lifur til eyðingu og endurnýtunar.

Nálægt eðlilegu gildi eru blóðflögur um 150–450 x 10^9/l. Stöðvun blæðinga getur verið fyrir áhrifum lækkunar eða hækkaðrar fjölda. Þrjár algengar tilvik er fjallað um: thrombocytopenia (low platelets), thrombocytosis (high platelets), og ýmsar meðfæddar eða áunnnar blóðflögutengdar truflanir sem geta haft áhrif á hemostasi eða blóðskiptingu.</analysis>