bewoon

Bewoon is the present-tense stem of the Dutch verb bewonen, which means to inhabit or occupy a place with people. The infinitive is bewonen, but in conjugation the form bewoon appears as the stem for many tenses. Bewonen is a transitive verb and is typically used to describe the act of people living in a dwelling or area.

Conjugation and usage notes: present tense forms include ik bewoon, jij bewoont, hij bewoont, wij bewonen, jullie bewonen, zij bewonen. The simple past tense is bewoonde (ik bewoonde, hij bewoonde, wij bewoonden). The past participle is bewoond, used with hebben or in compound tenses (de stad is bewoond; de stad is bewoond geweest). The adjective bewoond, meaning inhabited, is commonly used in phrases like een bewoond gebied.

Etymology: bewonen derives from be- plus wonen (to live). The prefix be- is a productive Dutch derivational prefix that can mark aspect or result, and bewoon develops the sense of “causing to live in” or “being inhabited in.”

Related terms: wonen means to live or reside in general; bewonen emphasizes occupancy by inhabitants of a place. Bewoner (inhabitant) and bewoond (inhabited) are common derivatives.

Examples: De oude kasteel wordt bewoond door een familie. Een bewoond gebied ligt dicht bij voorzieningen. Deze wijk is bewoond en groeit snel.

Summary: bewoon is the stem form used to discuss the act of inhabiting in Dutch, appearing in various tenses as part of the verb bewonen, and contributing to related forms such as bewoond, bewoon(d)er, and bewoonde.