afektów

Afekt (liczba mnoga: afekty, dopełniacz: afektów) to pojęcie używane w psychologii, psychiatrii i języku potocznym do opisania nagłego, intensywnego stanu emocjonalnego, który znacząco wpływa na zachowanie. W ujęciu klinicznym afekt odnosi się do zewnętrznej manifestacji emocji — tego, co widać w mimice, tonie głosu i gestach — w odróżnieniu od nastroju, który jest długotrwałym, ogólnym stanem afektywnym. Afekty mogą być adekwatne (zgodne z sytuacją) lub nieadekwatne.

W psychiatrii wyróżnia się różne postaci afektu patologicznego, na przykład afekt płaski (uboga ekspresja emocji), afekt labilny (szybko i gwałtownie zmieniający się) oraz afekt niestabilny. U pacjentów z zaburzeniami psychicznymi afekt może być silnie napięty emocjami, a jednocześnie nieadekwatny do okoliczności.

Etymologicznie afekt pochodzi z języka francuskiego affect (od łac. affectus) i niemieckiego Affekt, oznaczając odpowiednio uczucie lub położenie duchowe. W polskiej terminologii psychologicznej i psychiatrycznej użycie terminu utrwaliło się w XIX–XX wieku.

Różnica między afektem a emocją polega na tym, że emocja to subiektywne przeżycie, a afekt to zewnętrzna ekspresja i nagła, intensywna reakcja emocjonalna. W mowie potocznej „afekt” często funkcjonuje jako określenie gwałtownej reakcji, wybuchu emocji albo cechy charakteru.