Skrawanie

Skrawanie to proces obróbki materiału polegający na usuwaniu materiału z przedmiotu roboczego za pomocą narzędzia skrawającego, przy czym dochodzi do tworzenia wiórów. Bierze się w nim pod uwagę ruch względny między narzędziem a materiałem, kształt narzędzia oraz właściwości materiału. Skrawanie jest podstawową techniką obróbki metalowej, plastiku i kompozytów, a także stosowane jest w obróbce drewnowej w niektórych odmianach.

Do najważniejszych operacji skrawaniem należą toczenie, frezowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie i nacinanie. Operacje te różnią się geometrią narzędzia, kierunkiem ruchu oraz miejscem obróbki, ale łączą je zasady usuwania materiału poprzez procesy odkształcenia plastycznego. Wióry mogą mieć różny charakter, od ciągłych po segmentowe, w zależności od materiału, prędkości skrawania i geometrii narzędzia.

Podstawowe parametry obróbki skrawaniem to prędkość skrawania (średnia lub w mechanice oraz zakres przekroju), posuw oraz głębokość cięcia. Geometria narzędzia (kąty, promień zaokrąglenia brzegów, ostrość) wpływa na jakość powierzchni, rozkład sił skrawania i zużycie narzędzia. Wykorzystywane są różne materiały narzędziowe, takie jak stal szybkotna, węgliki spiekane, ceramika i nakładki ceramiczne, często z powłokami poprawiającymi trwałość.

Obróbka skrawaniem stosowana jest na szeroką skalę w produkcji przemysłowej, motoryzacyjnej, lotniczej i maszynowej. Efektywność i jakość zależą od odpowiedniego doboru parametrów, narzędzi i systemów chłodzenia, a także od stanu narzędzia i parametrów maszyny.